Dat is geen ramp, we zijn vlakbij Downtown. Een kleine 20 minuten lopen dan zijn we er. Onderweg zien we veel kleine eethuisjes en ook al veel zwervers op straat die daar de dag en de nacht doorbrengen. Geen aangenaam gezicht maar het hoort bij een grote stad. We worden in ieder geval niet lastig gevallen, dat scheelt een hoop. Op het moment dat we het politiebureau voorbijgaan horen we veel herrie. Een man gaat door het lint en gooit met een grote deksel van een vuilnisbak die hij steeds weer opraapt en op de grond gooit. Intussen is hij flink aan het schelden tegen de agenten die inmiddels buiten het bureau staan. Hij blijft steeds maar weer de deksel oprapen en met geweld weer tegen de grond kwakken waardoor de hele buurt staat te kijken wat er aan de hand is. De man is nauwelijks tot bedaren te brengen. Hij bindt pas in als een van de agenten zijn stroomstootwapen trekt.
We lopen door en vinden de foodcourt voor de lunch. We houden het bij een broodje (twee voor de prijs van één) en yoghurt. Daarna gaan we nog even rondneuzen en vast plannen maken wat we morgen beslist willen zien. Vervolgens kunnen we terug naar de lodge om in te checken. We krijgen een nette kamer met een bad wat we het eerste gaan benutten. We hebben redelijk veel stof gesnoven de laatste dagen, zeker als je alle smok van de bosbranden meetelt, dus even poedelen kan geen kwaad.
Op naar Downtown, kijken voor een leuk restaurant. Er zijn er veel maar bij de meeste is het “take away” en geen bediening. Uiteindelijk vinden iets leuks: een Mongools restaurant. Aangezien wij dat ook niet iedere dag eten lijkt het ons wel wat. We gaan naar binnen en zien een groot buffet met allerlei soorten rauwe groenten, vlees en vis en een bakplaat van een meter doorsnee.
De dame die ons naar de tafel begeleidt vraagt of we het concept kennen.We moeten het antwoord schuldig blijven. Ze legt het uit en het is vrij simpel: Je mag een schaaltje vol laden, dat aan de kok geven en die bereidt het op de grote hete bakplaat. En je mag zoveel eten als je maar kan. We hebben er heerlijk van gesmuld maar in vergelijking met de Amerikanen hebben wij maar mini porties genomen. We staan versteld wat die mensen naar binnen schuiven. Het begint te schemeren en we lopen terug naar de lodge voor een goede nachtrust zonder toeterende treinen.
Voor de ochtend staat als eerste een wandeling door de stad van west naar oost op het programma. Daar is de mooiste Chinese Garden van de west coast en die is een bezoekje waard. In de stad zien we heel veel zwervers en ook protest groepen die dag en nacht protesteren tegen het uit elkaar halen van gezinnen en kinderen die bij hun ouders worden weggehaald. Mr Trump scoort bij deze groep geen hoge punten.
Rond de Chinese wijk is het helemaal vol met mensen die op straat leven.
Typisch dat we dat ook in de andere grote plaatsen zagen zoals Vancouver en Seattle. Je hebt er geen last van maar het is geen leuk aanzien van de stad.
Rond tien uur zijn we bij de Chinese Garden waar het nog niet zo druk is en kunnen we in alle rust genieten van het schitterend aangelegde park en mooie plaatjes schieten van de kunst die rijk vertegenwoordigd is.
Dan op naar het Waterfront om de de oude hefbruggen te zien die ook nog dubbeldeks zijn. We hebben in een folder gelezen dat de Japanse tuinen heel bijzonder zijn, maar die liggen aan de rand van Portland.
We zoeken een light rail tram en gaan voor een ritje dwars door downtown naar het Washington park waar ook een rozentuin en een Zoo zijn en dus de beroemde Japanse Garden. Vanaf het eindstation van de tram kunnen we met een gratis pendelbus mee en ruim een kwartier later zijn we op een riante heuvel waar we ook Mount Hood zouden moeten kunnen zien. Maar de vele bosbranden gooien letterlijk en figuurlijk roet in het eten. We zien een heel klein puntje van de top van Mount Hood en voor de rest smog. Dan naar de Japanse Garden. Wij hebben nog steeds het idee dat het zo midden in de week niet zo druk is maar hier hebben ze een staat of vier voor vandaag uitgenodigd en ook nog op hetzelfde uur! Dan is het écht druk!! We staan in de rij voor de kassa met een geschatte wachttijd van een half uur en ook de prijs valt een tikkeltje tegen. We kijken elkaar aan en zeggen tegelijk: “niet naar binnen” en stappen uit de rij en gaan richting de rozentuin. Deze is gratis, maar wel half uitgebloeid. Je kan tenslotte niet alles hebben. We snuiven wat rozengeur op en gaan weer richting shuttle. Deze zien we net vertrekken dus moeten we even een kwartiertje wachten. Dan stopt ineens de lijnbus, de deur gaat open en de dame achter het stuur vraagt waar we heen willen. We wachten op de free shuttle die naar het station gaat. Ze nodigt ons uit om dat met haar bus te doen, ook voor free, dat is boffen en heel erg aardig.
Terug naar het centrum op het centrale plein is het al behoorlijk gezellig. Het lijkt een beetje op een amfitheater waar je op de trappen heerlijk kunt hangen. Er wordt inmiddels gebouwd aan een reuze scherm. Vanavond wordt er een gesponsorde film vertoond als het gaat schemeren en vooraf is een optreden van een plaatselijke band. We spreken af dat we vanavond na het diner hier nog even flink los gaan :)
Nu nog even op zoek naar het Mexicaanse restaurant waar we een vorkje mee willen prikken vanavond. De dame van het visitor center waar we geweest zijn deed alle moeite om van alles uit te printen voor ons hoe we daar op een makkelijke manier kunnen komen. We besluiten om de route vast vanuit de stad te verkennen. Het is een mooie route langs het Waterfront maar het is toch wel wat lastig om bij de Mexicaan te komen. We moeten onder alle flyovers door die Portland rijk is en dat zijn er een paar. Na ruim een uur komt er iets in beeld wat op “Cha Cha Cha’, de Mexicaan lijkt.
We bekijken de menukaart waar niets op aan te merken is. Alleen, hoe komen we van hier weer in de Travelodge? Lopend lijkt het niet te doen zonder over een Hyway te wandelen en dat lijkt ons geen optie. Er gaat ook nog een lightrail tram op een minuut of tien lopen die via het centrum gaat. Voor 5 dollar zijn we klaar. We weten niet precies waar we eruit moeten om weer bij de Travelodge te komen en vragen het aan verschillende mensen bij de halte, maar daar komen 10 Amerikanen niet uit, dus hop de tram in op goed geluk. Na een paar haltes herken ik de contouren van een paar hoogbouw torens en dan ineens een Starbucks die me bekend voorkomt. Ik roep tegen Renée:”Uitstappen” en 7 minuten later zitten we in de Lodge en beginnen gelijk aan het Happy Hour. Een uurtje rust en een glaasje wijn en dan voor het galgenmaal toch richting het centrum. We hebben vanmiddag een Vietnamees restaurant gespot dat ons wel wat leek. Lekker opgefrist gaan we op pad en na 20 minuten zijn we bij locatie. Bij de Vietnamees staat een rij van wel 25 meter buiten, 2 a 3 mensen breed die allemaal staan te wachten tot ze naar binnen mogen. Een ding is duidelijk dit moet een goede keuken zijn aan het aantal mensen te zien wat hier wil eten. Maar wij gooien de handdoek in de ring. Hier nog weer in de rij vinden we geen optie en verderop zit ook een Mexicaan die Boritos maakt en dat wordt onze man. We smullen heerlijk en gaan dan naar de slotceremonie van onze vakantie: Het plein met muziek, film en dans en spelletjes. We winnen nog snel twee zonnebrillen bij een spelletje two of a kind en en een CD met voor ons totaal onbekende muziek bij een ander spel. Vervolgens sloffen we terug richting onze lodge. De vakantie zit er op en het was TOP!! Morgen terug naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten