Van de National Parks naar de kust

Afgelopen nacht hebben we in een cabin geslapen en dat is toch even wennen na een aantal nachten buiten. De nachten zijn betrekkelijk fris en zo’n cabin is van hout en veel warmer dan een tent, dus dat is transpireren in de slaapzak. Maar alles went zegt Renée, behalve een vent en dat als grapje natuurlijk. Om half zes sta ik op om de laatste hand aan de Blog van gisteren te leggen, maar het internet laat me in de steek. Nu ik toch uit de veren ben begin ik met wat herrie te maken zodat Renée kan ontwaken. Zo weet ik een ding zeker: het geplande tijdstip van 7 uur vertrekken halen we op deze manier ruimschoots. Het wordt een tripje van een uur of 6 met ook nog een tijdzone erin.

Wat we al weten is dat het niet de meest enerverende rit wordt van deze vakantie. Het gaat in het begin nog door het NP Jasper en NP Robson, maar dan staan er 200 km vrij saaie weg op het programma. Alleen maar bossen en niet al te veel uitzicht. Maar het kan niet altijd feest zijn moeten we maar denken. Om acht uur zijn we in Jasper en doen ons tegoed aan een heerlijke kop koffie met uiteraard een paar stukjes hashbrown. Dat gaat er wel in. Het koffie-en ontbijthuis van Tim Hortons is afgeladen met mensen die hier hun ontbijt komen scoren. De meeste hotels serveren dat niet. Maar voor ons is het verzenden van de Blog belangrijker dan het ontbijt omdat het internet het hier goed doet en redelijk snel is. Dan de tank vol en richting de uitgang van het park. Na een half uur moet ik boven op de rem als vlak voor onze auto ineens een beer opduikt en de weg over steekt. Ik schrik er behoorlijk van en alles wat achter in de auto lag ligt nu voor in! We hebben in totaal nu vier beren gespot, maar de laatste speelde een gevaarlijk spelletje met ons door zo vlak voor de auto over te steken. Maar het loopt met een sisser af dus de reis gaat verder met af en toe een toegift van pluvius ( regen)en dat hoort er ook bij. Om 12.10 uur zijn we bij de camping in Clearwater. Het is eigenlijk geen stad maar een gigantisch groot kruispunt met een shopping mall en diverse koffiehuizen en tankstations. Soms moet je het 100 km zonder service doen, dus les één: houd de tank goed gevuld.

De camping ligt ten opzichte van Vancouver heel gunstig, dus tegen de avond staat hij afgeladen vol. Het is ook echt noodzakelijk alles van te voren te boeken anders stoot je gegarandeerd je neus. Gisteren hebben we voor de laatste 14 dagen van onze reis alles minutieus gepland en geboekt zodat we niet voor verrassingen komen te staan. We gaan overmorgen naar Kamloops, dan naar de stad Vancouver, vandaar twee dagen naar Seattle, dan drie dagen Mount St Helens en tenslotte naar Cascade Locks ten oosten van Portland waar we afsluiten met twee dagen in Portland City. Zo zie je maar, een goede reisleider laat niets aan het toeval over !!

Soms zon en af en toe een bui !!

Nadat we Jasper verlaten is het nog 75 km naar Hinton, een plaats net buiten het NP Park aan de oostkant. Hier gaan we een paar dagen bijkomen van de escapades van de laatste weken. Veel dingen doen en zien is een slopende bezigheid en dan moet je voor jezelf op een gegeven moment zeggen: “Nu even op de rem en een kleine relax periode inlassen”. Bij het naderen van de stad, zo’n 10 km ervoor krijgen we nog even een lading split op onze auto. Ze zijn het wegdek aan het renoveren dus één baan van de tweebaansweg wordt onderhanden genomen. Er staan borden dat we vooral rustig moeten rijden. Dit werkt bij de meeste Canadezen niet helemaal zoals het zou moeten. Met hun overigens gewoonlijk nette rijstijl slaan nu de stoppen door en denken zij zo snel mogelijk wegwezen hier en gaat het gas erop. Met als gevolg een geweldige douche van grind op de auto en vooral de voorruit krijgt het zwaar te verduren. Met angst rijden we de laatste km naar de camping. Gelukkig blijft alles heel maar ik heb wel een natte rug van angstzweet.

Als we ingecheckt zijn krijgen we een plaatsje aangewezen. Een hoffelijke werknemer brengt ons naar de plaats met zijn golfkarretje. Daar aangekomen blijkt dat er al een tent staat. Omdat we recht hebben op een eigen plaats vraagt de golfkar begeleider of we even willen wachten met opbouwen van onze mega tent van 2,3 kilo. Hij verdwijnt spoorslags naar de receptie om verhaal te halen wie er op onze stek staat. Inmiddels zijn we zelf ook een beetje gaan kijken en dan blijkt dat er hier een vrij ingewikkeld systeem is van het markeren van plaatsen. Bij ons is het meestal “tussen de paaltjes” is van u. Maar hier staan de paaltjes juist precies midden op het perceeltje en dat vergt iedere keer om uitleg en zaait onnodig verwarring. Bij terugkomst van de golfkar berijder krijgen we spontaan een nieuwe plaats aangewezen met een riante uitleg hoe we ons perceeltje moeten indelen en na een half uur kunnen we aan de slag met het inrichten van ons kamp. Volgens ons moet er een eenvoudiger systeem te bedenken zijn. We zien later bij iedere nieuw aangekomen kampeerder dat het misloopt en steeds is de verwarring groot. Maar wij zijn niet de chef maar gast en daar gedragen we ons ook naar.

Vandaag moet het voor ons een rustdag worden om alles weer eens te reorganiseren. Want leven uit twee opengeklapte koffers levert soms wat verwarring op. Er komen bijvoorbeeld keukenspullen tussen de kleding en dat is nou niet de bedoeling. Maar eerst gaan we op weg naar een meertje waar veel bevers moeten zitten. Het is een km of vier rijden. We rijden eerst een keer of drie fout voor we de juiste stek hebben gevonden. We parkeren de auto en gaan op zoek naar de bevers. We zien wel wat beverburchten maar geen spoor van onze vriendjes. Na een uurtje houden we het voor gezien en gaan terug naar de camping. Er is nogal wat onweer voorspeld en dan kan je maar het beste in de buurt zijn want wind en hagel doen in deze regio flink mee. Net als we ons met een goed boek en een glaasje rood hebben neergezet komen de eerste druppels en verschijnt er aan de horizon een inktzwarte lucht met geweldige lichtflitsen van weerlicht. Snel zoeken we de eetspullen bij elkaar en brengen die naar de ruimte midden op het kampeerterrein die als keuken dienst doet. Daar kunnen we onze maaltijd bereiden.

En dan gaat het los met een enorme lichtflits gevolgd door harde wind met regen en hagel. Ik wil nog even een sprint trekken om de tent een beetje te beschermen maar beland voorover met mijn neus in het gras. Een scheerlijntje over het hoofd gezien! Snel kruip ik de tent in om daar het eerst halfuur niet meer uit te kunnen vanwege de regen en hagel. Zo kan ik gelijk de tentstokken wat steunen zodat ze niet als lucifers afbreken. Om ons heen gaat hier en daar een tentje plat en schieten luifels los. Als het wat droger wordt kan ik als een verzopen kat terug naar de keuken en gaan we daar de zelf geïmproviseerde pastamaaltijd koken en daarna lekker smullen. Net als we in bed liggen begint het opnieuw te regenen en dat stopt niet meer voor de volgende ochtend 10 uur.

We halen de binnentent met slaapspullen eruit en krijgen die droog in de auto. De buitentent laten we staan. We wachten met het afbreken daarvan totdat het wat droger is. Zelf gaan we naar McDonald's voor het ontbijt en maken dan gelijk de planning voor de komende twee weken. We stippelen de route uit en bespreken verschillende overnachtingsadressen.

Om tien uur is het droog en gaan we terug naar de camping. Ons buitententje is ook zo goed als droog. We pakken in voor vanavond want we hebben, heel luxe, een cabin en morgen rijden we richting British Columbia naar de plaats Clearwater.