Als we om 10 over 12 bij onze B&B arriveren blijkt dat we contact met de eigenaresse hadden moeten opnemen per mail. Maar als je onderweg geen WiFi hebt is het lastig om contact te maken. We gaan naar de hoek van de straat waar een benzinestation is en vragen om hulp omdat het telefoonnummer wat op de deur staat niet werkt als we het intikken. Wij bellen internationaal en het nummer is lokaal. We missen dus wat cijfers.
De dame achter de kassa maakt er geen probleem van en belt het eerste nummer wat op de deur van de B&B hangt, maar krijgt ook geen gehoor. We zeggen dat er nog een nummer beschikbaar is wat ook op de deur hangt en gaan dat even halen. Nu is er wel iemand die antwoord geeft en met 5 minuten zijn we binnen. We worden reuze aardig te woord gestaan en door een jonge vrouw en zij zegt dat de kamer met een half uur schoon en klaar is. Intussen kunnen wij in de op een na grootste Mall van Canada, een giga complex waar je makkelijk een dag of twee kunt winkelen (wel ook een stuk of vijf creditcards meenemen) bezoeken om er te lunchen. En dit keer kookt Opa Greek zelf zoals er op het bord boven zijn stalletje in de enorme Food Court staat. Als we de lunch op hebben gaan we even terug om onze spullen uit te pakken en gaan dan richting Downtown met de Metro. Van de B&B is het maar 8 minuten lopen naar het station en dan zijn we in 15 minuten in de stad.
Als we uitstappen vragen we gelijk welke richting Chinatown is en dat blijkt niet zo moeilijk te vinden. Met een kleine wandeling zien we de traditionele poort van de Chinese wijk al, maar voor we er zijn zien we ook heel veel straatzwervers die hier rondhangen en dat is een minder gezellig gezicht. Achteraf komen we er achter dat het beter is om dit stukje van de stad te mijden. Het overkomt ons wel vaker dat we precies de slechte wijk in grote steden als eerste kiezen. We lopen snel door en gaan naar de prachtige Chinese tuinen die hier zijn en van daar naar het
Olympische stadion waar in 2010 de winterspelen werden gehouden. Al we dit stukje gedaan hebben lopen we naar het waterfront om te zien hoe hier de de mensen de extra vrije dag die zij hebben vandaag doorbrengen met spelen in het grote park of suppen op een surfboard.
Als we uitstappen vragen we gelijk welke richting Chinatown is en dat blijkt niet zo moeilijk te vinden. Met een kleine wandeling zien we de traditionele poort van de Chinese wijk al, maar voor we er zijn zien we ook heel veel straatzwervers die hier rondhangen en dat is een minder gezellig gezicht. Achteraf komen we er achter dat het beter is om dit stukje van de stad te mijden. Het overkomt ons wel vaker dat we precies de slechte wijk in grote steden als eerste kiezen. We lopen snel door en gaan naar de prachtige Chinese tuinen die hier zijn en van daar naar het
Olympische stadion waar in 2010 de winterspelen werden gehouden. Al we dit stukje gedaan hebben lopen we naar het waterfront om te zien hoe hier de de mensen de extra vrije dag die zij hebben vandaag doorbrengen met spelen in het grote park of suppen op een surfboard.
Langzaam gaan we weer richting het metrostation dat ons weer terugbrengt naar de Mall. Vandaar lopen we met een goed gevulde tas Thai Food naar de B&B waar we dit lekkers met een glaasje rood naar binnen werken. Bij mij komen de slaapluizen heel snel dus wassen, plassen en onder de wol. Morgen is er weer een dag.
We beginnen dag 2 met een gezellig gesprek met de mevrouw van de B&B. Ze legt ons uit hoe het haar is vergaan 9 jaar geleden met hun komst als emigranten naar Canada. Het was niet moeilijk om zichzelf snel aan te passen. In China had ze al van kinds af aan Engels leren spreken. Voor haar zoontje is Canada prettiger omdat er veel minder druk op school op de kinderen gelegd wordt. Het lijkt erop dat zij goed zakelijk inzicht heeft en de B&B die ze runt scoort, terecht hoog in de ranking van TripAdvisor.
Daarna gaan we naar de Metro om naar Downtown te gaan. We stappen uit aan het eind van de blue line en komen tot de ontdekking dat we iets te weinig betaald hebben voor het kaartje. Ons poortje blijft hermetisch gesloten als we de Metro willen verlaten. Wat nu? We kijken elkaar aan. Hier blijven staan is geen optie dus dan maar even meeliften op het kaartje van een ander. Als die door het poortje gaat heel snel er achteraan. Bij ons heet dat grijsrijden dacht ik. Met een gezicht van “niks aan de hand” verlaten we het station. Wel met allebei de broek half vol van angst. Op zwart reizen staat hier ongeveer een half maandsalaris.
We konden het ook niet weten. Gisteren ging het wel goed, maar we zijn nu 3 haltes later uitgestapt en hadden een zone meer moeten betalen. Met iets verhoogde bloeddruk en glimlachend kijken we naar elkaar en denken hetzelfde: “wegwezen hier”.
Precies 10 uur arriveren we bij de stoomklok die net zijn deuntje staat uit te blazen. Wel grappig om te zien maar om er een foto van te maken moet je heel veel geduld hebben. De mensen voor ons willen echt in allerlei standjes geportretteerd worden. Naast en onder de klok en als het kan er ook nog bovenop, maar daar komt hete stoom uit dus dat toch maar niet. We gaan verder en bekijken wat winkels van de oorspronkelijke bewoners van dit deel van Vancouver. We komen het standbeeld van “Gassy Jack” tegen, de man die de plaats Vancouver eigenlijk gesticht heeft met een budget van $ 6.
Als we bij de haven zijn en naar het schiereiland Stanley Park kijken, lijkt het ons leuk om dat per Mountainbike te doen. Er staan daar nog een paar schitterende totempalen die het aanzien meer dan waard zijn. Bij de fietsverhuur huren we twee dikke banden mountainbikes voor een uur. We denken dat dit wel genoeg is om het schiereiland rond te sjezen. Nu is het fietsen niet iedereen met de paplepel ingegeven en we moet goed uitkijken voor onze medefietsers. Het is een geslinger dat zijn weerga niet kent. Vaders die nog beroerder op de fiets hangen dan zoon of dochter. Wij dachten na een uurtje terug te zijn, maar ik mis een afslag en daardoor komen we in de problemen. We moeten de bikes binnen het uur inleveren maar dat gaan we niet redden. Bijna paars komen we in de stalling aan (20 minuten te laat) maar de stalling baas rekent niets meer, dus hebben we geluk! We hebben ervan genoten.
Nu eerst wat eten en dat doen we met een traditionele Nederlandse pannenkoek in de haven van Vancouver. Daarna vervolgen we onze trip door het centrum en staan ineens oog in oog met de Olympische fakkel van de spelen van 2010.
Als we bij de haven zijn en naar het schiereiland Stanley Park kijken, lijkt het ons leuk om dat per Mountainbike te doen. Er staan daar nog een paar schitterende totempalen die het aanzien meer dan waard zijn. Bij de fietsverhuur huren we twee dikke banden mountainbikes voor een uur. We denken dat dit wel genoeg is om het schiereiland rond te sjezen. Nu is het fietsen niet iedereen met de paplepel ingegeven en we moet goed uitkijken voor onze medefietsers. Het is een geslinger dat zijn weerga niet kent. Vaders die nog beroerder op de fiets hangen dan zoon of dochter. Wij dachten na een uurtje terug te zijn, maar ik mis een afslag en daardoor komen we in de problemen. We moeten de bikes binnen het uur inleveren maar dat gaan we niet redden. Bijna paars komen we in de stalling aan (20 minuten te laat) maar de stalling baas rekent niets meer, dus hebben we geluk! We hebben ervan genoten.
Omdat we niet weer de fout van vanmorgen willen maken en de kaartjes voor de terugweg al gekocht zijn, lopen we terug door een enorme winkelstraat om van hetzelfde Metrostation als gisteren terug te reizen naar ons overnachtingsadres.
De eerste metro die komt zit zo stampvol dat we er niet meer bij kunnen. Dat is waarschijnlijk onze straf ;) . Metro twee komt drie minuten later en met pijn en moeite persen we ons erin. We staan als haringen in een ton en moeten om de beurt adem halen. Dan komen we aan bij ons eindpunt en willen netjes met ons kaartje het Metrostation uit. Tot onze verbijstering krijgen we weer een rood kruis en de poortjes blijven dicht. We herhalen onze truck van vanmorgen en staan gelukkig weer buiten. Wanneer we ooit nog een keer in Vancouver de Metro willen gebruiken gaan we vooraf toch maar informeren hoe het nu zit met die zones.
Morgen op naar Seattle!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten