Banff en Lake Louise.

We kunnen zelfs uitslapen vandaag. Het is maar nauwelijks anderhalf uur rijden naar de ingang van het NP Banff, dus beginnen we de dag heel relaxt met thee en het traditionele rozijnenbrood. Dat kunnen we namelijk een dag of wat vers houden zodat het ook nog te pruimen is. Maar na een uurtje zijn we reisvaardig en gaan naar Banff onderweg. Eerst nog een kop koffie bij deze keer de Subway, er was namelijk geen Mc Donalds te bekennen. Ook hier is de koffie lekker en het internet goed en meer wensen hebben we niet. Als we in de buurt van Banff arriveren is het toch wat zoeken naar het juiste pad wat naar de onze camping leidt. Uiteraard staan we eerst bij de verkeerde ingang. Het is namelijk een doolhof van campings  met ieder een eigen ingang. Die van ons heet Two Jack Main en we stonden bij Two Jack Lake. Het scheelt weinig maar deze camping was compleet afgeladen, hier was begin juni al geen plaats meer vrij. Vanaf 1 juni kun je boeken voor het nieuwe seizoen en op 3 juni is praktisch alles volgeboekt, dus op tijd erbij zijn is hier een must. We vinden snel de goede ingang en gaan ons instaleren op een geweldige plaats, midden in een sparrenwoud met allemaal prachtige gecreëerde plaatsjes, met uiteraard een eigen vuurplaats en ook nog gratis hout om te stoken. Je moet je wel aan strenge regels houden in verband met bezoek van de beren die graag een vorkje mee prikken. Alles wat maar naar eten ruikt kan in speciale containers of heel goed verpakt in de auto. Van stroom en internet is geen spoor te bekennen dus zijn we een paar dagen niet in beeld.

We gaan na de lunch richting Banff Town, Dat is ongeveer 10 km rijden, om eens te kijken wat er zoal te doen is. Druk zal het zeker zijn, het is zondag en aan het verkeer te zien is heel de provincie Alberta uitgelopen met dit stralende weer en dan zijn er ook nog de nodige toeristen die er ronddwalen. We vinden met geluk een parkeerplaatsje vlak in het centrum van de stad. Je mag er 2 uur gratis parkeren maar dan wegwezen, anders kost het je 250 dollar boete en er wordt streng op gelet.

We

Na een paar uurtjes zijn we klaar en gaan we naar een superminarkt voor wat aanmaak olie en hout en dan weer naar de camping, waar we vlak voor de ingang onze eerst echte zwarte beer spotten. Om hem goed te fotograferen zijn we net iets te laat maar we weten nu zeker dat alle waarschuwingen geen loze kreten zijn. Ze zijn erg echt en live.

Het is al behoorlijk wat drukker geworden op camping Two Jack Main en als ik om me heen kijk dan is de aanwas van jongeren met kleine tentjes groot. Ook de zes en achtpersoonstenten zijn aanwezig en aan de kwaliteit te zien is het een erg hoog Wal-Mart gehalte van 25 tot max 50 dollar per tent. Een groot gedeelte van deze jongeren heeft dan ook nog nooit gekampeerd maar omdat dit nu eenmaal de goedkoopste vorm van recreëren is zijn zij er in grote getalen. Alleen het opzetten van het spul werkt op de lachspieren. Het wordt iets minder gezellig als ze ook de smaak van een vuurtje maken gaan uitproberen. Dit loopt bij een aantal snel uit de hand en al snel zijn het vuren van twee meter hoog en dat in een gortdroog bos. De Ranger zien we dan ook regelmatig voorbij komen om de zaak in de gaten te houden. Dan de volgende categorie: zij komen pas tegen 10 uur in de avond als de meeste mensen al op een oor liggen en gaan dan even de tent opzetten. En dat lukt natuurlijk niet een, twee, drie en daarbij geven ze elkaar luidkeels aanwijzingen zodat inslapen een grote dobber wordt deze nacht. Ik vergeet ook nog te vermelden dat dichtslaan van portieren van auto's ook een dingetje is, vooral als je met twee auto's op een plaats staat en dat zijn dan 5 portieren x 10 keer open en dicht dat is vijftig keer een dreun die je vijf voetbalvelden ver hoort in dit gebied waar je normaal een speld kan horen vallen.

Tegen twaalven wordt het dan eindelijk een beetje rustiger maar om 5 uur staan ze weer op en begint het circus opnieuw, dus van nachtrust komt niet al teveel deze nacht.

Jammer, maar het is niet anders. Als je met ze praat hebben ze totaal niet in de gaten dat een tent geen muren heeft en dat iedereen alles hoort en ziet. De tijd zal het leren. Meestal staan wij op campings waar het wel rustig is dus passen we ook onze strategie van kamperen niet aan. We moeten dit toch maar voor lief nemen zonder teveel stress. We zijn tenslotte op vakantie.

Met ons dachten meer mensen:”Kom we gaan een dag naar Lake Louise”. Er is mega veel vakantieverkeer richting het Lake. Op de highWay worden alle grote vakantie vehikels al van de weg geplukt en naar een speciaal overloop parkeerterrein gedirigeerd en dan met de bekende gele schoolbussen naar Lake Louise gebracht. En dat al ‘s morgens om 8.00 uur. Wij nemen de gok en rijden richting het Lake maar al snel denken we dat we beter op het overloop parkeerterrein hadden kunnen gaan staan. Het zijn massa’s auto’s die naar boven rijden en van de vier parkeerterreinen die we langs komen is alles vol. Als we boven bij een van de laatste parkeermogelijkheden zijn aangekomen lijkt het dat we weer linea recta terug kunnen naar beneden. Maar hoop doet leven, we maken looping een stukje naar beneden en scoren hier een van de laatste plaatsjes! Top!! Het is een klein kwartiertje naar het turquoise meer lopen. Om half negen staan we aan de waterkant. Onvoorstelbaar wat een prachtige locatie. Er lopen ook een aantal wandelroutes langs het meer en ook een aantal die nog hoger de berg op gaan. Daar kiezen we er een van uit om weer eens een mooie Hike te lopen. Het is 3,8 km berg op, redelijk steil en boven zou er thee gedronken kunnen worden. Het aantal mensen die ook richting de top gaan neemt per kilometer af. We zien steeds meer puffende mensen die gevaarlijk rood aanlopen maar er zijn ook doorzetters die na vijf kwartier boven zijn en van een mooi uitzicht op Lake Agnes genieten, net als wij. Het theedrinken zat er hier even niet in. Voor ons staat een rij wachtende mensen voor de thee en de wc. Je staat minimaal een half uur in de rij.We nemen het zelf meegebrachte water en de koek en genieten op een bank in de schaduw van het uitzicht en de mensen. Na een uurtje dalen we af en komen nog steeds stijgende mensen tegen, terwijl ook de temperatuur richting kookpunt gaat waardoor zij het dus dubbel zwaar hebben. Om 13.00 uur zijn we terug bij de auto en staan onze parkeerplaats af aan de nog steeds wachtende mensen. Wij gaan terug naar Bannf en kijken daar nog wat rond. We kijken uit naar een ander hoogtepunt morgen: de Icefield Parkway. Volgens insiders een van de mooiste wegen ter wereld. En wie wil deze niet zien.